Çakal basan daðlarý dar edelim seninle,
Hayýna acýmadan; tepele-vur Mehmet’im!.
Yumruðu balyoz yapýp demirleþtir teninle,
Ýsyana kalkýþanýn; kolunu bur Mehmet’im!.
Zamaný çoktan geçti, zaptetmez gayrý kemer,
Eþek yine eþektir vurunsa altýn semer,
Kýrým-Kango öldürür; bunlar kanýmý emer,
Al eline sopayý; sýnýrdan sür Mehmet’im!.
Tecritse artýk tecrit; hayýr vardýr bu þerde,
Türk’ü ne zannettiniz, tanýmaz engel perde
Aðrýtýyor karnýmý, mideye inen zerde
Dostu da düþmaný da; araþtýr-sor Mehmet’im!.
Dün adý asalaydý, bu gün ise pe-ka-ka
Sünetsizdir soysuzlar, menþe’leri tu-kaka
Peþinden koþturanlar kaný bozuk yalaka,
Hainin defterini; acýma-dür Mehmet’im!.
Dedelerin þehitti; daha dün vatan için
Boþ hayaller kurmadý peþine düþüp hiçin,
Midemi bulandýrýr kurduðu tezgah piçin,
Çelikten pençen ile; daðýtýp kýr, Mehmet’im!.
Analarýn gözyaþý, sen düþtükçe sel olur.
Yavrularýn yuvanda çýrpýnarak del olur.
Topraða düþen kanýn gülümseyip gül olur.
Ýzinden döner isem; önüme dur Mehmet’im!.
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.