iki çatýk kaþ arasýnda çözülseydi gizemli gizi aþkýn bulurdu benden evvel leyla ve sanýrým gizlemezdi buzdan kaleleri her daim dimdikken ve erimezken içinde yüreðin parça parça buz kesmeye çalýþýyor kýnalý ellerim
boyunlarýna geçirilmeden vazgeçiþin urganlarý ‘adam gibi sevmeler’ varmýþ bir zamanlar babam öyle derdi
þimdi her biri bir garip çýðlýklarý patlýyor iki yüzlülüðün kulaklarýnda aziz yalanlar el bastýrýp kutsal kitaba bir de üstüne amin bekliyor dudaklarýmdan ertelenmenin yýlgýnlýðýndan beyaz kanat açmaya rest çekti güvercinler kuþkulu düþünceler altýnda kurþuna dizilirken
karanlýkta sýzan ince aralýktan süzülmeye çalýþtýkça masum þarkýlar kýrýk vicdaným sallanýyor nakaratlarda vurdukça gözlerimden düþen taþlar þarkýlar da eksiliyor hayattan ve hala aldýrmadan gün be gün akan kýnaya buz kesmeye devam ediyor ellerim utanmadan
Blackless
Sosyal Medyada Paylaşın:
Blackless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.