Es deli gönlüme es rüzgar
daðýt efkarýmý
baþýmda gam
sýrtýmda yaþam aðrýsý
baðrýmda hasret yarasý var
içim dýþým sonbahar
Es deli gönlüme es rüzgar
daðýt saçlarýmý
dudaklarýmdan öp
bir gülü koklar gibi
bir güle dokunur gibi
dokun yaralarýma
bahar kokulu sabahlarda
alnýmdan öperek uyandýr beni
yorgunum çok yorgun
kimi gün gül oldum, kimi gün diken
bir yaným çukurda, bir yaným uçurumlarda
her mevsim içimden birþeyler kopardý gitti
çok uzakta kaldý delikanlý çoþkularým
gözlerimde salkým salkým gözyaþý þimdi
þimdi hüzün yaðýyor baktýðým aynalardan
yalnýzým çok yalnýz
çok kýrdýlar kalbimi
sarmaþýðýn bir dalý sarýþý
tohumun topraða dalýþý gibi
sarýl yalnýzlýðýma
býrakma beni öyle umutsuz, çaresiz, bir baþýma
hüzün biçtim geçtiðim her yerden
zehir içtim içtiðim her elden
tut elimi ey hayat, ey umut
kaldýr baþýmý düþtüðüm yerden
dindir özlemimi, acýmý, hicranýmý
mavi bulutlarla yýkansýn rüya
unutma,
hüzün yaðmurlarýyla boyansa da çiçeðim
ölümüne sarýp sarmaladýðým
kýrk yýllýk merhabamdýr dünya
yaþamak zor da olsa güzel…