ve kendimi vurmak istiyorum yerlere bir sebebi olmadan açýlmak, dönüþü olmayan son seferlere kaygýsýz.. hayat o kadar güzel iþte.. bir o kadar da engel var doyasýya yaþamaya.. ondan böyle yazýyorum... sarmaþýklara dolandýðýmýz ölgün bahçesinde baþýmýzý hiç kýmýldatamadan gülümseyerek battýðýmýz bu bataklýklar niye? artýk kalem yetmiyor hissettiklerime.. beni derde düþüren bu körolasý baðlýlýk nereden çalýndý üzerime... caným yanýyor benim caným, hissedipte anlatamadýðým bir þeyler var.. açýp kollarýný bekliyor iþte daðlarým önümde bir türlü ayrýlýpta yanýna varamadýðým özlemler..
kim icat etti bu loþ evleri, vakitlere çakýlýp tavanarasýnda tahtadan bir ömür, hayat yoksa böyle elin kolun baðlanýp çivilenmek midir?
ölmek gerek ölmek her gecenin sonunda devrilmek göz kapaklarýndan ve doðrulmak her sabah, doðrulmak yeniden altýnda yýldýzlarýn..
24.08.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.