saðýmdan solumdan yüzler gelir, geçip gider takýlýr omzuma, hiç görünmeden yürüyorum bu akþam yürüyorum bir baþka neden bilmem bu akþam aklým baþýmda deðil?
uzaklardan dalan gözler dönemez geriye dönemem ben bana dönmek artýk çok uzak, istesem de ben neden bilmem bu akþam mümkün deðil?
düþme sakýn peþime düþtüðüm bu yolda ben yalnýz olmalýyým yalnýz ve zararsýz korkuyorum kendimden inan neden bilmem bu akþam elimden kaza gelir?
ve birlikte olmak artýk hayal lütfen býrak beni býrak... sorma sakýn birlikte olmak artýk neden bilmem bir ömür mümkün deðil...
26.08.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.