GÖLGESİ UZUN YALNIZLIKLAR

fýrtýnaya raðmen
bulutlar daima doðuya gider


.....


gün sol bacaðýný kýrar omzunda
sarmal bir düþüncenin uç kuyruðundan
sarkarsýn baþ aþaðý boþluða...
aklýndan alnýna açýlan kapýdan üç tilki düþer
verandasý çökmüþ avluya...
korkunun çýðlýðý yükselir, kaçýþýrken hayaller



merdivensiz kapýdan gülümserken ay
kaybolmuþ bir çocuðu sorar saatler
bir yaný kýþ bir yaný yaz, günleri kovalar aylar
ellerin annenin avuçlarýnda...
gözünün önünden metropoller geçer
arsýz insanlar koþturur sað bacaðýnýn gölgesinden


unutur seni zaman
uyurken bedenin saman alevinde
anahtar deliðinden kayan bir ýslýk gibi
burnunun direðini kýrar terk edilmiþliðin sýzýsý


üstü baþý pýrtýk birini aðýrlar çöp konteynerleri
açlýk, kimsesizlik kokar dudaðýn
kirli sakallarýnda çoðalýrken serçe kýrýntýlarý...


aðlamak masumca bir itiraftýr
dilinin anlatamadýðýný dikte eder gören gözlere
sen ne zaman ayný þarkýyý söylesen
bilirsin gök susar yer aldýrmaz


düþün geçmiþinin geleceðini nasýl ablukaya aldýðýný
yanýnda olmayan adýmlarý, isimleri...
yalnýzsýn daima
miden bulanýrken etrafýný saran gölgelerden
gölgesi kalabalýðýndan öte gitmeyen, ruhsuz eller uzanýr
acýna tuz basmaya...



oysa,
her þeyin bittiðini sandýðýn an’da hayat yeniden kuþ kondurur dudaðýna...



þimdi topraðýn altýndan gökyüzüne uzat ellerini
deniz kabuðu kokan kumsallarý yosun tadýnda sularý
zirvelerinde kar tutan daðlarý hatýrla...
eðik baþlarýyla topraða gülen gelincikleri
ve Tanrý’yý...











ayþe uçar
24/08/2012







Sosyal Medyada Paylaşın: