-kâbus dolu bir gecenin koynunda, rüya görülemeyeceðini tüm kuþlar bilir...
.........
yazýn son günleri kirli anýlarý çöp bidonuna boþaltýp þehrin kaldýrýmlarýný gözlerime döþeyerek tüm yeþil yapraklarý toplayýp gideceðim
-dudaðýmda viþne kýzýlý acý...
rüzgârýn yüzümü dövdüðü iðde kokulu tepeleri silerek ellerimde birkaç güvercin pisliði, birkaç kozalak... en çok saðýr merdivenler üzülecek bir de dilsiz kapýlar arkamda yýkýk þehrin haritasý, geçtiðim yerlerse dümdüz en çok yorgun eteklerim havalanacak, þehrin gürültüsünden bunalan...
hiçbir aðaca adres býrakmadan hiçbir köþeye de iz...
kalbimin ortasýnda kanlý hançer yüzümün karanlýðýnda, aðlayan gök gümüþ bir atýn terkinde, yelelerinde aynalý yalnýzlýðým ruhumla beraber...
.....
-hayalet þehirlerin, hayal dünyasýnda tüm kahramanlar ölür
.....
en küçük fýrtýna da annemin sesi yýkýlacak babam kiraz saplý ayrýlýðý iþlerken mezarlýk topraðýna anlayacak kuþlar bile...uzak diyarlarýn ölüsü olduðumuzu
onca sene, onca mevsim sessiz ýrmaklar gibi çaðlarken gözlerimden aðustos’un uðursuz çýðlýðý kulaklarýmda ben sussam da sazsýz sözsüz türküler aðlayacak biliyorum yine de dilimde...
yazýn son günleri eylül gelmeden içimdeki tüm kadýnlarý öldürdüm ardýmdan hiçbir adam aðlamasa da...
ayþe uçar 21/08/2012 karanfiliküsküngün
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.