Serin bir yaz akþamýnda vurdu hüzün Ne insan görür ne de dünya gözüm Söylesene mutsuzluk mudur senin özün Sen yeter ki aðlama elzemse ben ölürüm...
Basit midir mutluluk? Kimdir mutsuz olan Güneþ yüzün asýlmasýn ben kurban olam Gayet emin eyledim gördüklerin yalan Kalan tek gerçektir sana olan sevdam...
Ellerinden yudumladýðým aþk çok mudur bana Beni al yüreðine, hüzün keder sokma Varsýn dünya bir yana sen dur bu yana Düþmeden daha cehenneme, dur bizi yakma...
Rüzgar iþler konuþtukça insanýn fikrine Dediler ki aþk sonsuz boþluk sakýn sudan içme Varmýyor dillerim redde, susar kalýrým ben yine Deðdiði zaman o þehlâ kokun tenime...
Merak etmem ne cenneti ne de cehennemi Gülerken de gördüm çünkü aðlarken de, seni Gözlerindeki aydýnlýk siler bütün kederimi Yeter ki neþelen sarma narelere beni. Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.