1 Temmuz 2002 yazýyordu takvim… Bugünden sonra varlýðým yokluðum ne fayda, Daha 10 yaþýma yeni girdim. Bana dünyayý verseler de, O dünyada eksik birþeylerim. Günlerim karanlýk, gecelerim yorgun, Ben fakir, ben hakir, bin taksir…
Gereksiz bir kalabalýk, Senin kaybolup gidiþinle… Aðlamak nedir bilmeyen ben Yaþayýp hayatý görmezken Hayattayken ölüm dinlemezken, Yenildim… Yok oldum… Kayboldum…
O gündü 1 Temmuz… Ben seni gözlerimin önünden Sapa saðlam gönderdim… Ellerim avuçlarýnda deðilken Seni kaybettim… Özür dilerim babacýðým, Ýlk topraðý üzerine ilk ben serdim…
Sonrasýydý kötü olan, Eksik bir tabak, eksik bir ses, Eksik bir yüz, eksik ellerin… Her yerde eksik bir sen, Herkesten eksik bir ben… Þikayetim yok, ama arzum tek, Sadece kavuþalým budur isteðim yek.
Al beni yanýna Gelmek istiyorum sana Sýkýldým þu fani hayatta Senden gayrýsý bana yasak Gelmek, Gelmek istiyorum sana…
Geldi geçti derken bugün 21 oldum… Hayatý da gördüm, yaþamayý duyar oldum… Ne insanlarý tanýyabiliyorum, ne anlýyorum, Hiçbir yerinde ne tadý tuzu göremiyorum.
Emanetlerin bir ömür emanetdir bana, Geleceðim elbet bir gün sana, Sensizliðin soðuðu ellerimde yara, Þimdilik sadece susmaktýr çare yarama…
Gözlerim akar, ben susarým, Hoyratým sensiz, anlamsýzým… Sensiz geçen günlerime ben yanarým, Toprak sakladý seni, sen yarým kalan yaným… Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.