sanki kilise çanlarý yankýlanýyor yüreðimin duvarlarýnda parmaklýklardan sýzýyor zifiri karanlýklar ne kadar mum yaksam da gecenin dibine nafile anne biliyor musun kuþlarý öldürüyor kansýzlar bu memlekette süzülmesinler diye gökyüzünde
demir kapý kapanýyor üstüme soðuk mu soðuk paslý mý paslý ah anne üstelik yaklaþan eylülde dayanmýþ boðazýma yutamayacaðým kadar devasa acý lokma..
küçükken uyuyayým diye söylediðin ninniler þimdilerde aðýt oluyor kulaklarýmda anne söyle onlara kuþlarý öldürmesinler güneþ doðar elbet leylaklar uyanýverir gölgemizde ayrýlýklar elini eteðini çeker bizden pasý silinir soðuk demir kapýnýn ben ölünce O’nun eylül gözlerinde..
Sosyal Medyada Paylaşın:
cemrece Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.