Gözlerini açmýþtý küçük bir izbede
Kollar sarýp sarmalayan o kollar,
Ýlk ve tek sýcaklýðýydý hayatýnýn.
Kelepir gelmiþti hayat ona
Az kullanýlmýþ baþka bir yaþamdý sunulan,
Ýki numara büyüktü çocuk kalbine.
Elleri oyuncak tutmadan
Kömür tozlarý ile tanýþmýþtý
Sabahýn kör karanlýk ve ayazýnda.
Çocuk olamamýþtý pek yaþý dýþýnda,
Oyuncaklarý gibiydi kardeþleri ,
Ve tozdan , çamurdan bebeði.
Kaldýrým taþlarýnda ekmek derdindeyken,
Ayazlar iþlemiyordu artýk,
Çünkü sýcacýktý küçük yüreði.
Hergün doktor oluyordu,
Hakim oluyordu hayallerinde.
Defalarca kurtarýyordu umutsuzluðun içindekileri.
Ve "Þanslýyým ,
Evim , ailem, umutlarým var ,"
Diyorken akýyordu gözlerinden bir damla yaþ’ý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.