Öyle zor ki; Gözlerimi kapamak sensizliðime… Öyle zor ki; Katlanmak; karanlýklarda kimsesizliðime… Öyle zor ki; Katl-i vâcip bir sevdanýn müsebbibi olmak Öyle zor ki; Katline sebep olduðun sevdanýn maktülü olmak…
Gözbebeklerinde öldürdüm siluetini; sensizliðimin Kirpiklerinden akýp gittim sonsuzluðun bir ucuna Dudaklarýnýn kenarýndan inerken karanlýklara Ýsmimin hecelerini beklemek için durdum Aðladým gözyaþýnýn en derinlerinde Unutulmuþluðun acýsý sýzlarken yüreðimde…
Öyle zor ki; Saniyelerin asýr olmasý… Öyle zor ki; Tiktaklarýn sensizliðe vurmasý Öyle zor ki; Kefensiz bir bedenin seni sarmasý… Öyle zor ki; Yaþamak denilen eylemin sensiz olmasý…
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.