Ah bir tanem,
saygý duymamak ne mümkün!
Seninki anne yüreði,
kaygýlanmazsan eðer þaþarým.
Lakin
akacak kan damarda durmaz,
biraz fazla, korumacýlýðýn böylesi.
Hatýrlatayým sana,
sen de ben de çocuk olduk,
zembille inmedik bu yaþýmýza.
Sen ovalýsýn, belki anlamazsýn,
daðlarýn patikalarý þahit
benim en masum çaðlarýma.
Yaðmur sonrasý
tuzaktýr kayalarýn yosunlarý,
üstünde yürümek cesaret ister.
Kimse hatýrlatmadý, ustasýz bir çýraktým,
yaþayarak öðrendim,
tehlikeyi sezmekti hüner.
Elimde yarým hilal býçak,
gözlerim çitlembik dallarýndaydý.
Hayal gücüm yansýdý verdiðim þekillere,
týkýþtak
beni ve tosunumu nazardan koruyacaktý.
Birkaç defa kestim tenimi,
baþkasýnýn deðil, acýyan benim canýmdý.
Þimdi sözüm sana evlat!
Seni çok iyi anlýyorum,
büyüdüðünü kanýtlamanýn çabasýndasýn.
Ýþte býçak, iþte armut,
muhtemelen elini keseceksin,
iþte sana yara bandý.
Bulut serptim gözlerinin önüne,
þimþekleri çaktýrdým,
umarým dikkat edersin.
21.08.2012- Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.