Bu akþam yine,
kan kokusu vardý esen yelde.
Nankörlüðe kucak açmýþlarýn
ayaklarý çamur dolu, çok yazýk!
Ýnsanlýk terk edilmiþ ücralara,
analar aðlarken
ah almýþ eller omuzlarda, neylersin!
Týrnak isyan etmiþ tene, acaba nedendir!
Kazanmayý bilmeyen
yetim hakkýna barut kokusu serpmiþ.
Oysa
takvayý düþünmeliydi iman dolu kalpler,
karýncayý bile incitmeyen nesil
þimdi nereye gizlendiler!
Kuzey rüzgârlarý yýlgýn mý yýlgýn haline,
yedi renk soluyor daðlarýn tepesinde.
Boynunu bükmüþ bülbüller,
güller aðlýyor, sevgiden yoksun nefeslerde.
Bir türlü küflenmiyor namerdin icadý,
rüyalardan kaçmýþ karabasan.
Bilmeyen var mý,
gereksiz deðil cehennem yangýnlarý!
Asýl niyet aþikâr,
merhameti tüketmek deðil mi sabýr deryasýndan!
Kendine gel artýk özünü kemiren can,
yoksa
birileri zil takýp oynayacak kardeþ kavgasýndan.
21.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.