Ben yollara amade
sonunu kestiremediðim
ucunu göremediðim
yolculuklara daha ziyade…
býrakýp gitmeler,
ben de usuldendir…
deli cesareti,
doðuþtan yüreðimdedir…
vazgeçmenin doruklarýnda
kumanyam dolmuþken yalnýzlýkla,
koyulurum yola,
garip bir derviþ edasýyla…
korkularým da benimledir
saçarým bazýlarýný yollara…
kaybettiklerime ise dövünmem
çünkü; karþýlaþmýþýmdýr hepsiyle
geç de olsa, bir yol kavþaðýnda…
"u" dönüþleri sanki yasaktýr kalbime
gittim mi bir kere,
dönüþüm için gerekir,
þöyle esaslý bir mucize...
belki duygularým karýþýr,
girdaplarýnda aklým þaþýrýr,
burnumun ucunu göremesem bile
vurmadan kimseye, koþmalar bana yakýþýr…
her baþladýðým yol,
sona çok uzaktýr, eðer tükenirse inancým
her baþladýðým yol
sona çok yakýndýr, eðer çoðalýrsa umutlarým…
yollarda bulduðumu
yine yollarda kaybedecek olsam dahi,
bilirim; çok yol almýþ olacaktýr yüreðim
daha da ne yollar alacaktýr
ancak kader bilir...
( Dilek KARSLIOÐLU )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.