mavi kelebeğim
Mavi bir kelebek gibi girdin dünyama,
umudum, mutluluðum, kahkaham, gözyaþým oldun.
Þimdi sebepsiz öylece hiç bir þey yaþanmamýþ gibi çekip gidiyorsun,
aslýnda gidebileceðini sanýyorsun.
Oysa gözlerin sözünde durmuyor ki,
Bak iþte, yine güzel gözlerin ile baþ baþa kaldým.
Derine, en derine iþliyor baygýn bakýþlarýn.
Þimdiden üzerime kapandý göz kapaklarýn.
Yanaklarýn avucumda, dudaklarýn aþkýn ihtirasý ile seðiriyor.
Yaþadýðým kentin yüksek ve serin yaylasý gibi göðüslerin.
Bilirsin iþte ben o yükseltiyi hep çok sevmiþtim.
Sanki yasadýþý aþkýmýn toplu çekim odaklarýydý.
Ve orada huzurla dolardý ruhum, zirvede rüzgara kanat açmak gibi.
Gittiðini sanma SEVGÝLÝ,
yüreðimin kuytularýnda gizli saklý kanat çýrpan, senden baþkasý deðil,
Mavi kelebeðim...
Robin Erdenci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.