Mavi'ye
Acýtan sancý-tan bir duygu yoðunluðu olduðunu biliyordum,
Aþk ile ilgili yazýlýp çizilenlerden biliyordum.
Ferhat’ýn þirine, Mem’in Zin’e, mecnun’un Leyla’ya olan aþkýndan bilirim.
Mevlana’nýn þemse olan aþkýndan bilirim.
Ýnsan bile bile acý çekmeyi seçer mi, seçmez elbette.
Ama aþk bu bir kalp taþýyorsa insan, aþka tutsak olmasý an meselesidir.
Deli dolu biriydim, her limana demir atma heveslisi bir ýssýz, bir duygu katili.
Bindiðim teknenin rotasý yoktu.
Ýki mavi arasýnda tozpembe düþlerin peþinden sürükleniyor iken, yelkenler fora idi bütün sar-hoþluklara.
Sonra masmavi bir düþ oldun dünyamda, sende duruldu ölçü bilmez bencilliðim.
Artýk rüzgar tek bir yönden sert esiyor, rýhtýma çarpa çarpa çatýrdýyordu teknem.
Ben kendimi çoktan mavinin türküsüne býrakmýþým.
Çoktan su almaya baþlamýþ, alabora oluyordu ýssýzlýðým, maviye gömülmek üzere.
Maviye sevdalý biri için mavide kalmak büyük mutluluk ta
Mavinin umurunda olmamak acýtýyor.....
robin erdenci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.