SENİ GÖRMEDEN SEVDİK EFENDİM

Ben seni görmeden sevdim efendim
Yorgun bir Medine sabahýnda
Semada Melekler uçuþurken sevdim
Gözlerinde gözlerimi görebilmeyi
Ruhumda bile seni hissedebilmeyi
Seninle aðlayýp seninle gülebilmeyi
Aþkýn her halini sende sevdim efendim...

Senin yokluðunda bülbüller ötmez oldu
Güller bile dalýna küskün oldu efendim
Gökyüzünde uçuþan martýlar bile
Kanatlarýný baþka yöne çýrpýyorlar efendim
Kýblesini þaþýrmýþcasýný uçuþuyorlar
Neolur efendim bizleri mahrum etme
Nurun ile aydýnlandýðýmýz þefahatinden...

Hadi ne olur çýk gel artýk özlüyoruz seni
Gül yüzlü kokunu merhemetini þefkatini
Birtek senin varlýðýnla güzel Kainat efendim
Seni hissetmek senin her halini özlemek
Senin yaþadýðýn herþeyi yaþatabilmek
Ýçimize öylesine huzur ve mutluluk veriyor ki
Biz ümmetin seni görmeden sevdik efendim...

Sana dokunabilmek senin yürüdüðün yollarda
Yürüyebilmek için canýmýzý bile feda ederiz efendim
Hele bir gelsen sýcacýk ellerinle bizleri sevsen
Öylesine muhtacýz ki senin sevgine efendim
Zaman kötü zaman acýmasýz insanlar gaflette
Artýk uzattýk ellerimizi ne olur tut ellerimizden
Uyandýr biz kullarýný bu derin uykudan efendim...

Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın: