gece, sabaha kavuþmanýn kör telaþýnda iken saçlarýný düzeltir pencerede siyah orkide lodosunu bekler, çýlgýn
süzülür martý sessizce hayra yorar kýzýldýr gün doðumu...
habersiz hiçlik boþluðunda paslý dili çevirmeyen sözleri aðýr aksak döner boþ kadranýn zinciri
kýzarmýþ ekmek ve demli bir yudum çay kapý altýndan çatlak sesli hüküm, gazete manþeti sevgiden bi haber divandan okur _’’namusu derinden sýyýrma vakti’’ der yasal kitap_ kýrýlýr kalemi diþleri kenetlenmiþ aþkýn gözler soður... evler gökyüzü aðaçlar kuþlar deniz rüzgar... ...
otuz beþine kelepçelenir hayat itelenir dar zamaný...
bir kadýn taþ köprüler arasýnda yalnýz bir gardiyanýn ter kokusu sayar çýplak zemindeki taþlarý ateþte bilenmiþ metal sesi plastik terlikli köy ebesi dudaðýnda sigara külü düþer bacak arasýna gözler soður... hava kurþun elleri kimsesiz... ...
çatlamýþ dudaklarýnda batar günü beyaz aðýna kara bir leke geçti...
artýk aðla ma...
11/11/07
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.