Akşam Bu şehrin Üstüne indiği vakit

Akþam bu þehrin üstüne indiði vakit;
Ben sýrýlsýklam aþýk olurum,
Þiire sevdalanýrým yeniden, yine ben.
Akþam bu þehre, efkar üstüme indiði vakit;
Kirlenmemiþtir eski akþamlardan kalma karanlýk,
Örselenmemiþtir yüreðime tepe taklak düþen sýzý…
Ellerim mýsra severken, gözlerimde belirgin bir acý,
Derman ararcasýna dolanýr hecelerin arasýnda…
Her hangi bir bulvarda, adý “garip” bir apartman dairesinde,
Sýradan bir yalnýzlýk, mýrýldanýr…

“…seni sordum yýldýzlara
Seni sordum yalnýzlara
Seni sordum kuþlara
Uçan kuþlara…”


Akþam bu þehrin üstüne indiði vakit;
Jilet kadar keskin senin olurum…
Sabahlara kadar delin olurum…
Akþam bu þehre, hüzün üstüme indiði vakit,
Þehir ýssýz gecenin, yýldýzlar pervane olur
Döner döner yine gecenin olur,
Bu þehir, bu insanlar geceye pervane olur…
En kuytularda sessizlik doðar,
En baþta ben susarým…
Ben sessizce susarým,
Senin olurum, içimde kýyametler kopar,
Delin olurum…


Akþam bu þehrin üstüne indiði vakit;
Ben serüvenci bir þair olurum,
Penceremde kara gölgeler belirir,
Sokak lambalarý el fenerim olur…
Kaldýrýmlar mihenk taþý,
Tüm vücudum kilitlenir kendince,
Umarsýzca senin olurum,
Geberircesine senin olurum…
Sonra, tespih gibi çekerim geceyi,
Þafaklara kadar zikre dururum…
Gece sýzmasýn diye odama, perde olurum,
Kimseler bilmez, perde arkasýndan sen olurum…


Akþam Bu þehrin üstüne indiði vakit;
Ben anadan üryan, bir rýhtýmda çocuk olurum,
Her çöp konteyneri, tüm köprü altlarý beni tanýr,
Sokaklarýn tek evladý ben olurum,
Yaþam yalanlar üretirken, ben doðruca sen olurum…
Sokaklar bile anlayamaz, ayak izlerimde kaybolurum…
Merhamet nedir bilmem, ben sadece sen olurum,
Gece sokaðý yargýlarken, bir tanýk aranýr, ben olurum,
Tutanaklara adým geçmez, gece tarifesinde yol alýrým…
Pahalýya mal olacak bilirim, delik ceplerime borçlanýr,
Yýrtýk mintanýmla sürçü lisansýz söz olurum…
Sözlerim mahþerde doðrulanýr, iþte o zaman sen olurum…
Gece vapurlarý boþ kalkar, iskelede martý,
Dalgalar beni döver, sen getirirler diye, minnettar olurum…

Akþam bu þehrin üstüne indiði vakit;
Ben semaya çýkarým,
Bulutlara yaðmur yükler, yýldýrýmlarla savrulurum,
Toprak suyla buluþur,
Bir lahza seni görmek için
Ben yedi bölgede seferber olurum…
Hay’dan gelirim “Huy” olurum,
Kendi özsuyumdan sen doðurur,
Sonra kendim boðulurum,
Her zerrem tümlenir, incecik bir aðrý doðar,
Ölüm kaçýnýlmaz, kurban olurum…
Gece mezarým olur, bulutlar tabutum
Her gök gürültüsünde yeniden doðarým,
Toprak yine þen þakrak, ben yine seferber,
Sonra yedi iklimde Gül olurum…
Toprak benimle sever,
Yaðmur özüme siner,
Her koparýlan gül de feryat, figan olurum,
Gece beni sahiplenir, ben gecede ýþýr, ay olurum…
her sefer dönüþü, Gülay olurum…
Akþam bu þehrin üstüne indiði vakit;
Ben delin olurum, jilet kadar keskin senin olurum…

Muhittin Daðhan

Sosyal Medyada Paylaşın: