Üþüdü güneþimiz
Umudu kucaðýna verirken boynu bükük kaldýk
Bir göçe kurban oldu hayat dediðimiz
Hüzün yaðdýrýrken gün batýmý
Kimine aþka davet
Kimine nimetti
Biz;
Güneþi gömeli hayli oldu sevgili
Ýyot kokusu parçalarken genzimi
Unuttuk kendimizi
Salalarla uðurladýk aþk denen duyguyu
Acýyý kuþanýrken yürek
Yaralý ve yorgunduk
Vurulduk sevdanýn doruðunda
Martý çýðlýklarýnda raks ederken sessizliðimiz
Kýyýma uðradý þehrimiz
Henüz
Tanýmadan kendimizi
Siyahlar giydirip maviye
Gömdük
ASMEROZ-62
Gülþen Polat//
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.