KEŞMEKEŞ

aþk geçiyor içimden

delirdi zaman
içime kýrýldý gece
tenimde esmeyi unutan esmer rüzgar
efil efil esiyor yüreðim
dudaklarýn dudaklarýma deðdiðinden beri
uyuyorum
bil ki iflah olmuyor rüyalarým

yokluðuna cilveleþiyor yine ay
parlýyor yýldýzlar
kulaklarýma asýp gittiðin
kurþundan aðýr sözlerin var ya
nasýlda acýtýyor canýmý bir bilsen...
yokluðuna ýþýklar kayýyor Asmin
penceremden güz yorgunu yaðmur
gecenin nefesine boðuluyor nefesim
sessimin üstüne kapadýðýn hýçkýrýklar
suskun
isyan ettim niyetine
bugün de sen düþtün fikrime
kaç kere kendimi astým daraðaçlarýna
kaç gece geri aldým yüreðimi
söyle vefasýz
kaç geceye vurmalýyým sensizliði
hangi gecenin ýrzýna geçer kimsesizliðim

içimde kayýp giden yollar
ateþi buz tuttu cehennemin
inledi yaralarým
derinden alýyorum nefesimi artýk Asmin
içimde kanayan bir þeyler var
caným acýyor
bilmiyorum neden
çýkmak istediðin yollarýn acýsý mý bu
yoksa
böyle severken gidemem deyip de
satýr satýr bana yazdýðýn veda niþanesi mi?
nedir canýmý yakan
bilmiyorum sevgilim
artýk sevgilim diyemeyecek miyim sana
düþmeyecek mi gölgemiz ayný yollara
nedir ruhuma takýlýp kalan
yitirdim cümlelerimi Asmin
karalamayý unuttu kalem


iþte gidiyorsun havada ayrýlýk kokusu
dudaklarýnda düþmeye hazýr vedalar
kal diyemem ki
yüreðimde uðultu
harflerim kayýp
dilim lal
üzülme
sadece içim acýyor o kadar



Sosyal Medyada Paylaşın: