Neredeydik?

Þu dünya yaratýlmadan önce,
Neredeydik?
Ýhtimal ki,
’O’Din gününün sahibindeydik.
Âdeme ruh üflenmeden önce,
Yeryüzünün bir yerinde,
Çerde, çöpte idik.


Bir muhteþem sanatkârýn,
Marifetinden önce,
Bilinmezde idik.
Levhi mahfuza yazýlmadan önce,
Görünmezde idik.
Biz kalemi yarattýk dedi,
Ondan önce,
Kaderde yazýlmazda idik.


Âdem memnu meyveyi yemiþ,
Elma, armut, buðday.
Manav dükkâný gibi,
Bunlarý duyunca gülünmezde idik.
Yenilenin aþk olduðunu bilince,
Arifler gibi,
Alnýmýzla secdede idik.


Ana, baba bahane,
Yarýsý onda, yarýsý bunda.
Bir damla suda idik.
Ey âlemlerin RABBÝ olan ALLAHým,
Bize kulum diyorsun ya,
Anladýk ki,
Ruhundan üflediðin nurda idik.


Bilse idi âdem ’o’meyvayý yer ise,
Yeryüzüne,
Muhammed mustafanýn nuru gelecek.
’O’zaman ’o’agacý bütün ile yerdi,
Bizde bu aðacýn kökünde idik.


Ve dünyaya geldik,
Büyüdük, çoðaldýk, üredik.
Hakikati unutan,
Nefs te idik.
Önüne geçilmez tamahkârlýkla,
Þeytanýn hâkimiyetinde idik..


Ve sela verilince bir gün,
Dört kollu gemide idik,
Ebedi yolcunun,
bir gölgelik duraðý
Bitmiþte,
Baþka yolculuðun menzilinde idik.
Eyvah deme sakýn,
Eyvah dediðini yapmýþsýn demek ki.
’O’ zaman anlarýz ki,
Esfeli safilinde idik..
Sosyal Medyada Paylaşın: