BİRGÜN

“Birgün” diyordum hep “birgün”
Kendimi bildiðimden beri,
Hep bir þeyleri bekledim ve
Hep “birgün” dedim…..
Küçüktüm ve büyüyecektim
Birgün kocaman bir genç olacaktým,
Sonra bir mesleðim olacak, istediðimi alacaktým,
Bir sevgilim olacak ve bir mutlu yuva kuracaktým
“Birgün” iþte “birgün”…..

Ýþte o “Birgün” ler tek tek geldi…
Ve her gelen beklenti,
Tek tek de götürdü sanki benden..
Önce çocuksu gülüþlerim, umursamayýþlarým,
Sonra sýra ile bütün alýþkanlýklarým…
Yýllarca dirhem dirhem biriktirdiðim ne varsa,
Binip güz yapraklarýna düþtüler benden, yüreðimden….
Lanet okuduðumda oldu,
Mevsimine, rüzgarýna, çiçeðine, böceðine, insanýna
Kýsacasý tüm hayatýma….
Yutkunup, baktýðýmda oldu yüreðimin avucundan kayýp
Gidenlerin ardýndan….


Artýk yeni “birgün”lerimi biriktirmiyorum..
Hepsini bugüne harcýyorum…
Ýleriye hayal yatýrýmý yapmadan bugüne býrakýyorum..
Öyle kayýplar verdim ki “birgün”lerde
Artýk yarýnlý cümlelere emanet etmiyorum sevdiklerimi…

Bugün eskinin “birgün”ündeyim…
Ne dostlarým,
Ne arkadaþlarým,
Ne beklentilerim,
Ne hayallerim,
Ne mutluluklarým yok artýk..
Onlar koþarken geriye doðru,
ELÝMDE BÝR HAYATIM,
VE O HAYATIN ÝÇÝNDE YALNIZ BEN KALDIM..…
O yüzden dudaklarýmý ýsýrarak, ve sadece garip hüzünle bakarým
Geçen giden hayatýn ardýndan……


Sosyal Medyada Paylaşın: