O ses!
Kiraz tadýndaki benliðimi çalan
o ses...
Soðuk bir kan gibi geceye sýzan
o ses.
Açýk seçik konuþtu.
Ben sustum.
Kurudum .
güneþin önünde unutulmuþ
ekmek gibi...
Tenimin motifleri söküldü.
Kayboldum limon kokulu odalarda.
Gün, günden
Gün , benden kaçtý...
Hiçbir dile çevrilemem.
(D)okunamýyorum...
Ellerim de nerede?
Peki ya dudaðým?
O da
O da mý yok...
Peki, ben kimim?
Bir ER/KEK/ koymuþtu adýmý.
Bilmiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.