Ýçimdeki ruh çýðlýk atýyor.
Ben
duymuyorum.
Sesini çalýp
kapattým kulaðýmýn kapýsýný.
Sesin kaldý bende...
Zihin torbamdan sözlerim kaçtý.
Beni izliyorlar.
Ben
görmüyorum.
Seni son kez gördükten sonra
Sattým gözlerimi
gece iþportacýsýna.
Bayat kekler yedim
seni beklerken
bir yerlerde.
Önemsiz yerlerde.
Doktorlar peþine düþtü
kaçan alyuvarlarýmýn.
Onlarý ben azmettirmiþtim
halbuki...
Ah, hiç bilmezler
ruhumu kovdum
yaptýðý gürültüden.
Ben hep böyleydim iþte
Peki ya sen?
Sen de soðuk bir fayansta oturup
bekledin mi hiç kendini?
ya da öpüþtün mü hiç oksijenle?
Seni oksijenle aldattým
görüyorsun ya iþte.
sen duymadan
sen görmeden
sen dön(e)meden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.