‘’bir zamanlar avuçlarýmda koklayýp öptüðüm küçücük ayaklar, büyümüþ de, þimdi kendi yuvasýna son sürat koþarlar’’
girdiðimde odana düþmüþ gibi olurdum savaþ alanýna her bir eþyan bir tarafta tam anlamýyla curcuna baþlardým söylenerek toplamaya…
akþam olup eve döndüðünde aradýðýný bulamadýðýný üstelik odaný daha çok karýþtýrdýðýmý iddia ederdin þaþýrýr öðlece bakardým güzel suratýna sonrada baþlardýk kavgaya nasýl bulur ki insan o keþmekeþte aradýðýný bunca yýldan sonra vallahi çözemedim hala hiç aklým almadý almýyor da
usanmadan yirmi sekiz yýldýr sen karýþtýrdýn ben topladým hiç yýlmadan arada kýzar artýk evlen git baþýmdan biraz da el oðlu çeksin seni
‘’sana annen bir þey öðretmedi mi?’’
dediðinde bana dediðin gibi
‘’ ben böyleyim’’
de
‘’annemin suçu yok ‘’
diye de ekle derdim
þimdi iki aydýr ev sahibi oldun hazýrlanýrken yuvan uzaktan sessizce izledim Allah’ým bu kýz benim kýzým mý? o daðýnýk kýz gitmiþ nasýl tertipli düzenli bir kýz gelmiþ nasýlda titizlenirmiþ yuvasýna ay benim güzel yavrum annene miydi bütün kastýn? söylediklerim hafýzana yerleþmiþ ya meðer; ne çok þey öðrenmiþsin benden öðle gördükçe inan çok umutluyum senden artýk içim rahat biliyorum ki olacaksýn çok iyi bir ev hanýmý…
bu gece uyku tutmadý gülüm evden gideceðin gün yaklaþtýkça daralýyor nefesim ortada bir þey yokken evlen de git baþýmdan demek kolaymýþ kazýn aðayý öðle deðilmiþ be yavrum dert ortaðým, akýl danýþtýðým, fikrini önemsediðim, can yoldaþým ilk göz aðrým evde yokluðuna nasýl alýþýrým…
sen bakma bana bilirsin sulu gözlüðümdür ana yüreðim içten içe aðlar yüzyýllardýr bu böyle sürmüþ her ana alýþmýþ bende alýþýrým zamanla sahip çýk yuvana mutlu ol daima…
12.08.2012____________Seher_Yeli
Enfes sesiyle þiirime hayat veren caným esmerþekerime (Zisan Karamazi)ye çok teþekkür ederim. Kucak dolusu sevgilerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher_Yeli S.ZerrinAktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.