Mevsimlerin Kiri Dökülür İçimdeki Suskulardan

Sen bir pencereden bakarken yüreðinden sarkan cümlelere,
Ben bir çay bardaðýna tutuþturuyorum çatlamýþ dudaklarýmý
Bir müziðin þimaline özlemle açýyorum ozan göðsümü
Aþkýn sularýndan geçerek arýyoruz gizemin yurdunu…

Sen, yüreðinden dökülen ninnileri okþayan ellerimi izlerken,
Ben kýrmýzý bir düþ salýncaðýnda bulutlara veriyorum yüreðimi
Sen sözlerimin kýrýk uçlarýný birbirine eklerken gizemin kadýný
Ben gözyaþlarýmýn sarmalýndan yazýlar düþüyorum yaþama
Geçiyorum denizleri, sevdayla ve avuç avuç yangýn fýrtýnasýyla...

Hafýzamda bir yorum, nereye yapýþtýrsam bilmiyorum
Bir düþün alnýna olabilir belki, uzanýyor tutamýyorum
Ýçimde bir suskunluk ah, kimseyle bölüþemiyorum
Ve sonra bir fona veriyorum kulaklarýmý
Göðsümün penceresine kuþlar konuyor
Hoyrat yýllar harcýyorum kendimi unutarak
Ne çok istiyorum bir kadýna aþký anlatmayý
Aþkýn gözleri içimde, konuþamýyorum…

Bir kadýn düþünüyor avuçlarýmýn koyaðýnda
Sorgular biriktiriyor içimde bir baþka kadýn
Sýzýlar mevsimlerin bohçasýna saklanýyor ah
Ve yorgun bir þafak esnemesi dudaðýmda,
Yuvarlanýyorum aþka, uyuyamýyorum…

Bekleyiþlerin kilimini seriyorum düþlerin tarlasýna
Çekip gitmelerin resmi var çatlamýþ duvarlarda
Göðsümün fýsýltýsýna uzanýyor yine susuyorum
Konuþsam nemlenecek dudaðýn, daðýlacak bulutlar
Ölüm seviþmesi kasýklarýmda, soyunamýyorum.

Gizemli gemiler çýkar az sonra aþkýn limanlarýndan
Yetinmesiz kavuþmalarýn demirleri çekilir sulardan
Gecenin nikotin sarmalýný bastýrýrsýn kadýn tenine
Mevsimlerin kiri dökülür içimdeki suskulardan.

Söz kessin karanlýk gündüzle, aydýnlýk saðalým yaþamdan
Bir vazoya koyalým hýrpalanmýþ aþklarýn narin güllerini
Hicaz peþrevinden týnýlar olmasýn sevdanýn koynunda
Arýtýlmýþ coþkularýn pýnarlarýndan damlasýn mutluluklar.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: