Bilmiyorum hangi mevsimsin ama hep böyle dur gümüþ rengine döner su sana baktýkça günün her saatini anlatýyor yüzün ama hep böyle dur suyun kýyýsýnda söðüt aðaçlarý gibi aramýzda biri kýmýldasa öleceðiz
’babasýný ilk reddedenler deðildik’ hani bir umut?
Bu gün cumartesi yakamoz gülüþlü ve ben bu gün son defa içime çekiyorum rüzgarýn getirdiði teninin kokusunu
çarpýp kapýsýný þehrin yollara düþmeden az evel her kes umutlarýný çamaþýr iplerine asýyor oysa sen bahçende iðnesi kýrýk þarkýlarýnla bir boþluk býraktýn olsun! umursamazlýðýný bir kenara býrakýp içimde dökemediðim ne varsa duvarlarýna yazacaðým bu þehrin sabaha kadar koþturacaðým peþimden devriyeleri ben koþtukça çoðalacak ardýmda güle oynaya kýrmýzý yanaklý çocuklar
Þiirsiz ve þarkýsýz kaldýk beklemedin Cumartesi olsun yüz denizinde þimdi
’’Hayata bir defa,yalnýzca çocuk gözleriyle bak olur mu?’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Doğan Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.