Sen Ağlama Öksüzüm

Hasmýn sefaya sarýlmýþ,
Hýmsýn, hüsrana boðulmakta.
Bela ki baþa verilmiþ,
Sabýr, gaflete dönmekte.
Seher rahmeti mi sönmekte?

Uyansana, baþýmýzda;
Zebaniler uçuþmakta.
Zehir varmýþ aþýmýzda,
Aslým, kaným bozulmakta.

Dost, meydanda savaþmakta,
Lakin o da yorulmakta;
Sýrtýndan vurulmakta,
Sakin cesedi soðumakta.

Öksüz çocuk aðlamakta,
Yürekleri daðlamakta.
Sen aðlama öksüzüm.
Daðlar,deryalar susmakta.

Sen aðlama öksüzüm,
Mazlumum, garibim,
Boynu bükük fidaným.
Seni aðlatan aðlasýn.
Engel olmayan aðlasýn.
Yer aðlasýn,gök aðlasýn.
Yalçýn daðlar aðlasýn.

Sen aðlama öksüzüm,
Hüzün çiçeðim.
Sen aðlayýnca bulutlar aðlar;
Lanet yaðar dört bir yana.
Bülbül konuþmaz olur güle.
Gül solar küser bülbüle.

Sen aðlama öksüzüm,
Sil mercan gözlerini,
Zaman geçecek elbet.
Sen büyü, sen aðlama,
Sen büyü,
Sen AÐLATMA…


M.Arif EROL

Sosyal Medyada Paylaşın: