Sövülmüs peygamberler gibiyiz
En yadsýnamaz tanrýlar
Masada bir parazit olarak
Ve bir kaç korkunç Krezüs,
Yaslý cinlere layýk vassal
Sövüyor sevdiðime
Ve seviyor sövdüðümü
bir yabancý gibi yollara
Sesindeki nakýþ
Alnýnýn çizgileri yanlýz bir bakýþ
eskiden olduðu gibi
veya kapatmýþ defterleri
gözleri kömür karasý
Garip bir umut yabancý
emniyetsiz odalarda
Tanýmadan anladýðýn
Yollarýn kavþaðýnda
bakýyorum kapýlarýna evlerin
sýrasýyla geçiyorum
ama þu bahçe yokmu
sanki seni ekmiþlar içine
Bir koku kapýdan daðýlýveriyor bütün caddeye
Kalakalýyor orada her þey öylesine
yalnýzlýk iþte baþka birþey deðil
oynuyor bir kaç film var içimde
Zaten þu Kemal Sunal yokmu?
hiç bir þey bu kadar dokunmuyor yüreðime
ve artýk
üzüm gözlerin akþamdan taralý
zülfün yine karma karýþýk
alnýnda bir unutulmuþluk
Yumar gözlerini karanlýkta
gözkapaklarýnýn
kýrmýzý yapraklarý altýnda
Býrakýr kendini karanlýða
kendi etinde ölü
kendi yüreðinde misafir
akþam o mor þimþek
kamaþtýrýr gözlerini yine
akþam ýþýðý
körfezde gölgeli
koyaklar arasýnda
O sývý karanlýðýnda uykunun
ýslatýr çýplaklýðýný
kýyýya kimbilir kimin býraktýðý gövdeni
o köpük dantelli umut
Sonsuz kadýn,
yitirir kendini
kendi benliðinin sonsuzluðunda,
bir baþka denizle buluþan
bir tutam ýrmak gibi
unutur kendini yeniden
Dudaklar, öpüþler,
aþk, hep yeniden baþlar
o ölümsüz,
o yalýn unutuþlar
gecenin kýzlarýdýr yýldýzlar
Gözlerin uykusuz bir yalnýzlýk
Yaldýr yaldýr akþamlar
Kaldýr baþýný göðe
Sabah ilk gördüðün aydýnlýkta
Göz ve gönül aydýnlatan
O gök kavisli muþtuya
Yeniden baþlýyor hayat
Yaþýyorsun ! sabret !
baþlýyor iþte yeni bir macera
Nedamet deðil, sitemim
Kalbimin düþtüðü karanlýk uçurumlarýn
bir kurþuni ufukta kasvetli bir dünya
korku ve küfür gecesinin gezdiði bir denizde;
sessizce salýnýrken riyam
yýkýldý kaçak yapýlarým
demirden, tuðladan, insanlýktan, uykudan çalmalarým
diðerlerinin hepsi kaçak
raký tek nikahlý karým !
altý aydýr ýssýz gezinen bir güneþ üstümüzde,
Ve diðer altý ayý topraðýn gecesinde geçiren
kutuplar kadar çýplak bir ülkeyim
ne hayvan, ne dere, nede yeþildeyim
Oysa daha korkunç ne olabilirki dünyada
Güneþin buzlu soðuk zulmünden
Ve bu sonsuz gecede antik bir trajedi canlanýr
gýpta ediyorum en vahþi hayvanlara
ki naif bir uykuya dalabiliyorlar
zamanýn çatýsýnýn çivileri yavaþça çýkarken
Sis ve yaðmurda boguluyor gözlerim
Ve sen çalmaktasýn hala kamyondan
Çimentodan, demirden, battaniyeden
en son kýþ, çamura bulanmýþ sonbahar,
uyuyan hareketsiz sezonlara methiyeler hazýrlýyorum
simdi dolanýr beynime sýcacýk bir þal
Bir puslu kefen belli belirsiz bir mezar
Soðuk güney rüzgarýnýn oyun alaný bu nazar
Uzun boðuk geceler boyunca paslanan kibleler,
Ilýk bir canlanmada ruhumda yeniden
bir kuzgun kanadýný geniþçe açarken
düþüyor hissi içime yenik bir baharýn
Hiçbir þey cenaze dolu bir yürek kadar dingin ve sükûn
Ve ilk bitki soyundan bu yana kadar uzun
O soluk mevsimler, iklimlerin en güzeli çayirmelikesi, saraypatisi
soluk gölgelerimizin ebedi yüzü,
eger yanlýzca aysýz bir gecede iki kiþiyse
kaçak olarak uyutmaktadýr aðrýsýný ayakta
ikiz aynalarda gördüðü bir derin karanlýkta
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
böcek gündüzün geceye borcu nedir? iki kapı hoyrat bir umut Sen anlarsın Can sıkıntısı ve seni sevmek üzerine Aşık dik durabilmek Yaban Gülendam