’Bilirim, acý veriþindir bu kadar sözcük dizdiren.
Ömrümü ömrünün ardýnda sürüyen…’
yokluðunun baþ ucunda mezar taþý gibi dikili zaman
bir çeyrek asýr basýp geçerken yüreðime
hiç bu kadar yavaþ kovalamamýþtý akrebi yelkovan
göðümde acý bir ýslýkla dolaþýr gece
tan yeri ýssýzlýðýnda aðarýrken saçlarým
býrakýr alacalý kederleri yastýðýmýn üstüne
yastýk dediðin cehennemin yumuþak yüzü
atar baþýmý yangýn düþüncelere
yüreðimde aðulu petek dilemma
bir yaným yar bir yaným har
imtiyazsýz vurdum mizanýn kýyýlarýna
cennetinden kovulmuþluðumla öykündüm
uçurumda açan beyaz zambaklara
açýlsa bu köhne handa bütün kapýlar Ýstanbul’a
kaldýrsam aþký derin uykusundan
beraber gitsek o hiç gelmeyen yarýnlara
miadý dolmuþ ayrýlýk biletleri iptal olsa
baðýþlasam kanatlarýmýn kýrýklarýný
alýcý kuþlar gibi aramýza giren uçaklara
toplasam aklýnýn raylarýndan
seferlerine bensiz çýktýðýn kara trenleri
katlayýp yüreðimin iç cebine koysam
batýrsam güneþe yol alan gemileri
denizi doldurup gözlerime
avuçlarýnda tuz misali parçalansam
boþalýr þehir sen gidersin
oturur guruba karþý hasretim
çizilir ufkun tuvaline gözlerimdeki son resmin
giymiþ ateþten gömleðini þafak sayar
dünden ödünç yarýna borçlu ömrüm
içimde yaradýr yar’dan düþen zaman
ey kader annemi yeniden doðursan
Seyran Tankuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.