Þimdi newruz zamaný, Elimde kalmýþ yaþlý bir beden. Anýlar arasýna sýkýþmýþ kalmýþým, Ne gelen var ne giden. Newruz bahar vaktidir, Yaþamayý bilmek sevinçle özlemek gibi. Yaþam arzusu ümittir belki, Bekleniyorsa eðer sevilen. Tüm zamanlar içinde, Ümidimi yitirmiþim. Ne sevinci nede, Hayatý bekliyorum artýk. Yalan oldu baharlar bende, Kurudu dallar çiçek açmaz oldu. Baykuþlarýn, Uðrak yeriyim ben, Bir þafak vakti, Kör karanlýklara düþtü yolum. Kayýp yoldayým þimdi, Batan gemide. Ufuklara bakan, Kaptan gibiyim ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.