Ey benim, kara yazgýlý Anadolu’ mun vefalý insaný, Bakýþlarýn var! Donmuþ bir deryanýn görüntüsü. Gözlerinden çakýyor, sanki þimþeklerin gümbürtüsü, Donduruyor insaný o dalgýn bakýþlarýn Üzüntüsü..
Belki de haykýrmak belki de Belki de çýldýrmak geliyor senin içinden.. Duruþun bakýþlarýn Sanki bir fýrtýna öncesinin sessizliði! Korkutur seni belki, Ýçine düþtüðün o kör kuyunun derinliði. Ve ben sana baktýkça hayata küskünlüðün okunuyordu Senin o gözlerinden..
Anlat duymak istediðim hayat hikayeni Korkma sen de yüreðinden! Söyle ne düþünüyorsan hiç aðlamadan içinden! Belli.. Belli sen anlatmasan da! Hayatýnýn rengi elindeki sigaralarýn kül renkli izlerinden.. Gördüm ki hiç düþmüyor o musibet! Sen kara, kara düþünürken sarý parmaklý elinden..
Gözlerinde! Hayat yorgunu esmer renkli o düþlerin, Hazan vaktinde sana, bir hayat filiz veriyor gibi. Sanki kökünden fýþkýrýyordu filizler! Sen þu hazan vaktinde, Hiç olmadýk hayallere kapýlýrken.. Ve ben sana bakmaya korkuyorum Çünkü senin! Sarý yapraðýn daldan düþüþüne benzer o görünüþün, Sen karþýmda dalgýn gözlerinle buz keserken..
Geçmiþi yaþarsýn sana bakýnca anladým, Senin o anlamlý bakýþlarýnda, Anadolu’nun Buram, buram kokusunu duydum, Efsanelerini ve türkülerini ve aðýtlarýný duydum Sen anlatmadan içimde Ve senin! Yürek sesini hicranýna haykýrýþýný hissettim karþýmda..
Hayallerin belli ki yýkýlmýþ! Senin viran yüreðini sýzlatmakta yaþadýðýn o acý ezgi Ýçinde depreþir anladým fakat yine de dýþa vurmazsýn neden? Ruhun bedeninde çýrpýnýp dururken, Sen hayata küsmüþ gibisin. Buruþ, buruþ olmuþ o yüzlerinin kül rengi, Bana çok þeyleri anlatýr, Ben sana dalgýn, dalgýn ve hayran, hayran bakarken..
Bilir misin? Kimse aldýrmaz sana benden baþka, Bakan yoktu sanki ateþ düþen senin yüreðine! Sen! Hayatýn silinmez sillesini tekrar, tekrar benimle paylaþýrken.. Anladým ki! Ýçinde dinmek nedir bilmeyen fýrtýnalar! Çýlgýn gibi esmekte, Sense hala, bunu umursamazsýn Çiçek dikmeye çalýþýr gibisin, o gönül bahçende..
Ey benim yüce Rab’im, Ey benim sýrrý çözülmez yüce Tanrý’m Bu hayat bu yaþam onun suçu mu? Ben üzgün ona bakarken, Göremediðim acýlar fýþkýrdý onun her yerinden! Elinde teþbih belki þükreder belki dua eden dilinden, Sen düþmezken O Uzaklara donuk, donuk bakar Ve eðerdi bu garip boynunu yerlere neden..
A.Yüksel Þanlý er 08 Aðustos 2012 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.