Saatler kurmuþtum Nevbahar için
Cemreler ardýndan uyanacaktým...
Deyip "Vakti gelmiþ" özlenen göçün
Ýçip iksirinden yokluðun, hiçin
Sorup adresini hadsiz sevincin
Vuslat kapýsýna dayanacaktým...
Böyle yazýyordu "Pembe kitap"ta
Kâbusla uyanmak yoktu hesapta.
Talihim olsaydý sözünün eri
Neþenin rengine boyanacaktým...
Ödendi sanmýþtým neyse ederi.
Rüzgârýn sýrtýna vurup eyeri
Yýkarak önümde her bariyeri
Ya o’na varacak, ya yanacaktým...
Ufkun ötesin(d)e randevum vardý
Yön belli, yol uzun, hedef bahardý.
Tam vakti gelince doðmasa þafak
Sabrýma ek ömür kazanacaktým...
Kaf daðý ardýnda gözlerden ýrak
Reyhan kokacaktý vardýðým durak.
Baðrýný bahara açýnca toprak
Gülzârýn dizine uzanacaktým...
Elime geçseydi bahtýn yelesi
Benim olacaktý Kartal Kalesi.
Tadýnca ucundan ab-ý hayatýn
Kimleri ne diye kýskanacaktým...
Haddini bildirip her ihtiyatýn
Hakkýný vermiþtim teferruatýn
Bedeli olsa da aþka biatýn
Baþýmý eðecek, dayanacaktým...
Gecenin bir vakti basýldý zile
Gelen kaderimdi, ikramý çile.
Oysa destur ile mesrur mehtaptan
Hilalin göðsüne yaslanacaktým...
Bir dünya kurmuþum meðer seraptan
Hayaller kâbustan, düþ ýzdýraptan
Çare yok, karanlýk derin girdaptan
Sahile varmadan ýslanacaktým...
Can suyu beklerken diktiðim fide
Cemreler düþmeden kapandý perde...
Mecit AKTÜRK