Gözlerin kinle dolu, yaydan fýrlamýþ oktu.
Ömrümce baksam da boþ, yaraya neþter çoktu.
Ýsyankâr sözlerinle, suçladýn durdun beni,
Savunacakken sürdün, yerlere vurdun beni.
Þekerliðimde tadým, mazgalýmda kuyumdun.
Þekerim zehir sensiz, ummanýmda suyumdun.
Koyup gitme demiþtim, uykusuz seherlerde;
Dinlemeyip býraktýn, münzevi baharlarda.
Ayrýlýk ateþ yakmýþ, sönmez olmuþ içimde,
Yanar aðlarým yine, kederli bir biçimde.
Aþkýn treni kaçmýþ, kalmýþým peronlarda,
Gidenlerden haber yok, gözlerim vagonlarda.
Baðbaným çöle dönmüþ, susuz, ekmeðim aþým,
Bahçemde gül kalmadý, durmaz akar gözyaþým.
Þimdi bir þiir zerk et, kuruyan damarýma,
Ýmge dolsun yüreðim, aksýn mýsralarýma.
Neþe Cömert
temmuz_ 2012