vurulduðunu duydum. kimdi o?, her gece camlara çýkýp kendine seslenen. týrnaklarýna kan sürüp geceyi bekleyen hâin doruk yalnýzlýðýn yetmiþliði, aðlayarak damlatýrmýþ sek olmasýn diye geçmiþi.
bana sorsa mavi bir kuþ biliyorum yalnýzca çocukluðumu, en sevdiðim kadýnlarda sallandýrdým þair oldum yalvardým bir tiren sesini özledim çok eskiden.
hiç kuþkusuz birini sevmiþti o da kendini anýmsatýyordu uzaklardan gelen yaðmurlar mumun devriliþiydi yüzü vurulduðunu duydum burada mavi kuþlar özgürdü oysa
saçlarýný hiç görmedim karþýmdan karþýya geçirmedim büyük usla sabahlara kadar acýsýný demlemedim göðü ikiye ayýrýp kavga etmedim onunla sadece vurulduðunu duydum bir de elleri...
onu görsem sorardým hiç üçe kadar sayýp atladýn mý? ufuk çizgisine dalýp vardýn mý baþka bir yere kendi gölgeni bir süreliðine kullandýn mý? diye sorardým. belki hiçti o kendince.
gýcýrdayan yalnýzca kapý deðildir ki, onun da vardýr elbet özlediði rüzgârýyla lades tutuþup bir güneþi kestirdiði kahvesine aceleyle þeker yerine tuz attýðý yanlýþ çiçekleri kokladýðý. vardýr elbet.
ona dokundum ve ona dokunmadým allah’ýn kapýsýný kapatýp yorgunluða ses gelmesin diye yaptým bunu vurulduðunu duydum. yahu kimdi o?
Payanda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Payanda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.