Elini neye atsa, Umarsýz, yoksul yýðýn. Açýlmadan gözü, Ümit etmeyin!
SOKAK ÇOCUKLARI
Ekmeðimiz çöpten Tek tek dolaþýrýz bidonlarý Benzeriz birbirimize Toplumun atýklarý
Pay olur kediye köpeðe bize Herkes nasibini yer Unuturuz açlýðý ayazý sevgisizliði Çektik mi iki nefes tiner
Korkmayýz karanlýktan alýþtýk Korkumuz içimizdeki geceden Bir kuytu yer olsun sýðýnacak bir siper Sokulur ýsýnýrýz birbirimize birkaç beden
Þýkýr þýkýr yandý mý evlerin ýþýklarý Özlem kelepçesi yüreklerimize vurulur Süzülürüz evlerinizden içeri habersizce En güzel sofralar düþlerimizde kurulur
SIKIÞIK TRAFÝKTE BÝR KAÇIÞ DENEMESÝ
(Bahçe içinde bir ev hayali, Damlýyor günlerdir aklýma. Giriþte mis kokulu hanýmeli, Yaseminler yürüyor cama.)
- Kirli çocuklar, dikkat et, ýþýkta bekliyor!
(Bulutlarýn altýnda temiz, nahif; Sulu boya resim gibi çocuksu. Aydýnlýk, gösteriþe muhalif; Asude, tam benim gibi doðrusu.)
- Yeþil yandý, yürüsene be adam, önüne bakmýyor!
(Ýçi dýþý tabiat, Odalarý dört mevsim; Yaz bahçesi, Karlý dað, Güz yangýný…)
- Ne var, neden toplandýk ki bu kente, kimse bilmiyor!
(Her pencerede farklý bir resim!)
- Delireceðim kardeþim; Trafik sýkýþtý, arabalar bir adým gitmiyor!
BÜYÜK ÞEHRÝN HALLERÝ
Adam sýkýþmýþ der, simsar; Paran varsa al, sudan ucuza! Ýçim nasýl cýz eder, duyunca; Daðýlsa bir dükkân, ya da ev…
Kapý komþunuz, yan daire; Günaydýn, yarým aðýz, gir içeri! Yine savrulmuþ gelmiþ birileri, Sanki uçan daire!
Basýna düþünce baskýn haberi, Okuruz otele düþen kim, düþüren ne! Kenar semtlerin yoksul düþleri, Kömür kokusu gibi vurur genze!
Çocuk yaralý, doktor lâzým, yol týkalý… Sen de erken çýk, uykuna kýy, þikâyet etme! Radyoda caz, havada pus, habis otobüs… Otobüste kadýna sarkýyor bir yeni yetme! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.