Þe
Yol
Yol
Karanlýk geceye tüllenen afak,
Bin bir zehir ile iksir yoðurur.
Âlem kadar geniþ, noktadan ufak,
Geleceði meçhul bir yol doðurur.
Bir ucu karanlýk, bir ucu boþta,
Süzülür þafaktan yýlan misali.
Her kývrýmdan öte boþluða koþ ta,
Her meçhulde mumla ara visali.
Her kývrým yarýna bin azap solur,
Dama savrulurken dünün pabucu.
Güneþ emanettir, gün yalan olur,
En son bir geceye saplanýr ucu.
Yaðýz at sýrtýnda zaman her hece,
Dünya denen yerse; kuþaksýz eðer,
Koþtur bilinmeze gündüz ve gece,
Baþladýðýn yerdir varacaðýn yer.
Bakarsýn doðduðum gibi üryaným,
Þahlandýðý gibi küllenir þule.
Bir yaným gülerde aðlar bir yaným,
Yol batarken yavaþ yavaþ meçhule.
Gerçekte aslýna boyanmak gibi,
Baþlangýçmýþ asýl bitti sanýlan,
Baþka bir bahara uyanmak gibi,
Özünde sonbahar diye anýlan.
Bin yýl bahar olsa yine sonu kýþ
Son güzü görmeden anlamaz beþer
Deðiþmez kudretin vurduðu nakýþ
Tohumlar topraða hazanda düþer
Mevsimlik daldaki emanet çiçek,
Yaprak dökülen de yaklaþmakta han,
Ýnkâra varmakla deðiþmez gerçek,
Hayat yolu büklüm büklüm imtihan.
Suyun damla damla güle yarýþý,
Kendi özündeki derin susuzluk,
Her damlanýn yok oluþa varýþý,
Ýlmek ilmek, kývrým kývrým sonsuzluk.
Dönüver de bir bak giden zamana,
Kopuk kopuk bir film, çizik bir plak.
Anlarsýn maddenin üstünde mana,
Giderken geldiðin gibi çýrçýplak.
Geriye dönmez mi bu yoldan giden,
Bu hanýn yerlisi yok mu ey hancý?
Tanýdýk bir sima görülmez neden?
Giden misafirdi, gelen yabancý.
Þefik Tiryaki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.