henüz indirdiðim göðün altýnda
bu çatýlamaz denklem
boþta iliðim boþ kubbem
sýrtýmda paltom
mangalda kahvem
mazisiz biri gibi
oturuyorum içinde nûru lâl sözcüklerin
sabýrsýzým
sýzým sýzým sýzlayan yalnýzlýðýn ezgisinde
güç yetirmek
güç yetiþtirmekte kimsesizliðe
çözülüp yýðýlmýþ kalbinden
uzaklarýn dili hükümran
gecenin mahmurluðunu
yýkamadan yüzünde henüz
tan aðarmadan kalkýp gelen
mazisiz biri gibi
kýyýlar çekilince
uzanýnca tutamayýnca hayatý
sözü ellerine dökülür insanýn
parmaklarýn dudaklarda gezdirdiði budur
kalemin boþ kaðýtlara tuttuðu bu
ruhu bacaklarýna akar
acýsý kýymetli olanýn
mazisiz biri gibi
adý hep kanar
sustukça parlýyor
gecenin boynuna takýlmýþ kolye
tersinden öðretmeye baþlamýþ aþk’ý
ayýn her halinde uçarak
sonra çakýlýp yerin yedi kat dibine
eriþmek için o karýþýk rüyaya
yay olup gerilir ruhu yeniden
yasla girilir üç harfli kimyaya
son harfini kuþlara tamamlatýr yürek
yollara düþmüþ
mazisiz biri gibi…