Seni unuttuk sanma atam,
Biz her geçen gün, biraz daha arýyoruz,
Her geçen gün ,seni anarken,
Seninle, çýð gibi çoðalýyoruz.
Unuttuk ! sanma atam,
Bizler, senin öz be öz çocuklarýnýz,
Senin yolunda çoðalýp,ilerleyip,
Senin izinden yürüyoruz,
Biz hala býraktýðýn mirasta nefes alýp,
Anadolu’yu seninle soluyoruz,
Parçalamaya çalýþanlar olsa da.
..../....
Unuttun sanma,atam
Çocukluðumda öðrendim ninemden,
Büyüklerimden, seni yaptýklarýný,
Çanakkale. Sakarya, koca tepeyi,
Ýlk hedef, ak deniz deyip,
Düþmanlarý, nasýl denize döküðünü,
Bize bu vataný, nasýl miras býraktýðýný,
Büyüklerimizden, nutkundan öðrendik,
Unuttuk sanma, atam.
..../...
Bizler, senin çocuklarýnýz atam,
Anamýz da babamýz da ! sensin,
Sen olmasaydýn, biz açtýk sefildik,
Düþman elinde, esir köleydik,
Esir gibi yaþardýk, öz vatanýmýzda,
Hürriyeti verdin, vataný verdin,
Soluk alacak, yer verdin atam,
Unuttuk, sanma.
..../....
Bilir misin atam, bir suçum var sana karþý,
O da, daha çocuk olmamdan,
Ýmzalý bir resmin vardý, çok eskiden,
Deden kalma, yadigar,
Onu babamýn sakladýðý yerden çaldým,
Hatýra defterimin, en baþýna yapýþtýrdým,
Çünkü, seni çok seviyordum,
Kayboldu, daha sonra defter,
Þimdi, o çocukluðuma kýzarým,
Hatýrana yanarým, af et beni,
Af et, atam.
a.yüksel þanlý er