Ağaç Altı

Gitti ya,
Yýprat kendini,
Bitti ya,
Yýrt at gelmiþini geçmiþini.
Unut dedi ya,
O hariç herþeyi unut.

Git baþkasýna,
Onun sesi, onun kokusu,
On’un ten’i.

Baþka kiminle ayný þekilde yaðacak yaðmur,
Hangi sonbahar daha güzel geçecek onsuz sence?

Sarhoþluðun ne iþe yarayacak ki aþk þarabýyla olmadýktan sonra?

Ýkinizin de olduðu bu þehirde binlerce ikiziniz olacak herbirinizin.

Kime gitsen, onun sesi, onun kokusu, onun teni, ona ait kimbilir daha neler, sadece ona ait olanlarý aramayacak mýsýn, söyle,
Bulunmaz Hint Kumaþý gibi.

Yaþlandýðýnda bir gün,
Yaslandýðýnda bir aðacýn gölgesine,
Sonsuza dek arayacaðýn gelecek mi gözyaþýn olmaya?

Bu, belki de, onun gözlerinde yerin dibine girmek olmayacaktýr o zaman.

Senin þehrin, senin kokun, senin tenin.

Bugün git ve söyle bunu,
Hiç kimsenin bir daha o olmayacaðýný,
Ya da onun aslýnda o koku, o ten olmadýðýný.
Ýnan daha çok acý vermez onsuzluktan.

Cesur deðilsiniz iþte,
Üstelik milyonlarca kiþisiniz !

Kes/in !

Aðladýkça,
Topraða inat,
Gözyaþlarýyla yeþeren,
Sonbaharýn yapraklarý örtecek bu mezarlarý.

O halde, siz de gömün kalbinize.



28 Aðustos 2011 | Pazar | 13:45 | Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın: