Yüreðim paramparça... Bakma. Bulduðunu sanma, Nilüfer çiçeklerini yüzdüren Nil nehrini andýran gözlerimi. Bana sorma. Kýzýltepe de ki bir güneþin doðuþunu seyrederken kaybettim ben gözlerimi. Konuþ deme bana. Konuþursam; Baðdat’ýn yangýnlarýný söndürecek kadar dört mevsim yaðmurlarý baþlar. Sustum ben ama, Sustum! Adýný Tsunami koydum... Çünkü ben tüm felaketleri üzerinde toplayan kirpi yavrusuyum. Bana pamuðum de hadi! Durma! Çünkü ben içi lavlarla dolu bir yanardað kadar doluyum. Ama ne zaman patlayacaðým bilmiyorum, Bir bilinmez denklemde çarpým tablosuyum Sen yinede bakma bana...
Cansel Iþýk /Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.