kül ve kefen

dokunsan kýrýlýrdým
pembe kurdelalarla çerçevelenmiþ karanlýðýmda
zincirliydi kirpiklerim
yangýnlar büyütüyordum köklerinden
gözlerim kapalý
uzayýp giden duvarlar
yollara çýkmaz’dý
aðlamaya açmaz






ýlýktýn
rüzgarlý
deniz ortasý hayaller yaðýyordu
yanýlgýma yetiþemeyen ilaçlarla
tuzaktý yaþamak
nefesleri hapseder
dilsiz vakitlerce erir
iþlerdi derine
asaletinde ölümün
esaretiyle müebbet bir sancý
ellerimden tutardý
kýrýktým çoktan








kývrýldým

cenin sanýldým






geldin

yaralarým evvelinden

k ü l l e r i m d e n ö p t ü n















www.youtube.com/watch?v=4f-UzJI2Eas



Sosyal Medyada Paylaşın: