eli açýk acýlarýmýzýn yaðmur sonrasý duruluðu kalabalýk gözlerim akþam sefasý böceklerin isimsiz romanýmsýn ölüme tek düze kayýtsýz yekpare filizkýranlý sabahsýz baþlarým sevmeye kýrkindi kýrlangýçlý jilet gibi keskin mermer sütunlarý erir hayallerimin asýlsýz iddiadýr daðlarýn kavuþmazlýðý ben yayan sýðýnýrken urbasýna ýraklýðýnýn
gözlerin ayný yerde deðil bu konuþan deðil senin aðzýn bu öpücük yalýn yasak gözlerim bit pazarý yeni acýmtraklýðýna paylaþmak mahallenin güleç eskicisi uçar usulca kendi çocukluðuna ölüm ille bulutlar kararýrken eskimiþ günler güzeldir hep nedense sade bir tebessümce ikilemsiz kaynar kazanýnda çimmektir kutsal kitaplarýn: felsefe aþk baþkaldýrýdýr yalnýzca ömrün kadehinin bitiþi kronik tapýnaktýr içmesini bilene
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.