Bir Köle’nin Aşk Günlüğünden..!
Köle’den Paþa’sýna Son Sesleniþ..! Gönlümün krallýðýnda,
Paþam, ilan ederek taçlandýrdým seni.
Ellerimle sundum sana,
Herkesten köþe bucak sakladýðým kalbimi,
O krallýkta, gönüllü köle yaptým kendimi,
Lütfen! Senden azat etme beni…
Seni çok özledim…
Gözlerinde rehin kalmayý,
Ellerimi tutmaný,
Sýmsýcak sarýlýþýný,
Sesini duymayý,
Asla kabullenmediðin kýskançlýðýný,
Seninle birlikte nefes almayý,
Yanýndayken kendimi güvende hissediþimi,
Beraber geçirdiðimiz eðlenceli vakitleri,
Kavga etmelerimizi,
Kilometrelerce yol yaparak, bana geliþlerini,
Sana “Paþam, Aþkým” demeyi,
Beni sevmeni,
Seni sevmeyi ,
Çok özledim…
Gerçi ;
Ben seni sevmekten,
Hiç vazgeçmedim ki…
Yaþadýklarýmýza, þahit olan olmadý.
Senden geriye bana, sadece anýlarým kaldý.
Söz uçar, yazý baki kalýr,
Bende o yüzden yazýyorum seni,
Satýr satýr…
Gerçi, sayfalar dolusu yazsam ne fayda,
Sen yazdýklarýmý, okuyamadýktan sonra
Derdime derman olmasan da,
Ben yazmaya devam ederim,
Kulaklarýný çýnlatýrým, ara ara…
Kalem isyanda,
Kaðýt firarda,
Gönlüm yangýnlarda,
Final ise
30 Aðustos’ta
O gün,
Ya
Özgür olacaðým,
Ya da
Köle kalacaðým…
Asi Armes
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.