SUSKUN OZAN

SUSKUN OZAN

Suskun bir ozan yaþar bu þehirde
Oysa ne þehir sýðar ona
Ne de o,bu þehre...
Eski bir palto ve çizgili bir yüz
Hatýradýr ona yýllardan
Yanýk ve talan yýllardan.
Bu uzayan kaldýrýmlarda
Bu insan seli içinde
Tekti yüreði ile.
Oysa,
Yüreðiyle yýðýnlara bedeldi.
Sevdayý ve kavgayý Yudumsuz içmiþti
Hazan eylüllerde
Kimsesiz sonbaharlarda sürgün edilmiþti
Bu yanýk ve sönük diyarlara...
Suskun bir ozan yaþar bu þehirde
Susarsa asalet konuþursa adalet
Filizlenirdi baharda ve böylece anlam kazanýrdý bahar
Bu yanýk topraklarda
Durursa göl yürürse sel olurdu.
O her ateþte kül olurdu
Ve uçardý insanlýk topraðýna.
Yaðmur olup bereketi getirirdi.
Buðday yüzlü insanlarý sevindirdi; böylece
Tanrýcalar bile kýskanýrdý onu.
O ise;
Yüzünde sürgünlüðün bilgeliði
Ve hala heyecanlý olan yüreði ile
Topraðý terbiye ediyordu yarýna dair.
Gece hüznünü devralýrken
Dama çýkýp hikâyeler anlatýrdý yýldýzlara
Sazýný alýr bakar ve önce aðlardý.
Çalamasýn diye sevda türkülerini
Baþparmaklarý kesilmiþti.
Yeniden yeniden denerdi notalarý
Çalmayý da basardý sonunda
Melekleri bile aðlatan yanýk türküsünü
O zaman yüzü biraz yumuþar ve gülerdi
Bir gün bir genç geldi küçük odasýna
Amca dedi
Neden önce aðlar sonra gülersin?
Dinle! Evlat dedi aðýr aðýr
Bilir misin kardelenin hikâyesini
Hani o baþýný karlarýn arasýndan çýkaran
O direncin çiçeði ona benzediðim için gülüyor
Ama onu bulamadýðýma aðlýyorum dedi.
Bundan sonra o genç aðladý:


Sosyal Medyada Paylaşın: