Gelemem..!
Gelemem..!
Kýskanýrým, Türkiyemin tenine
Gezegenin þâlý gelse gelemem
Göklerinde ayyýldýzlý geline
Yaban elin yeli deðse gelemem.
Sýrça köþküm yüz odalý olsa da
Her odada bin "Huri kýz"dursa da
Poyraz esse, hiddet ile vursa da
Topraðýndan toz kaldýrsa gelemem.
Sevdasýdýr için için kavuran
Ezâ verse iliðimden kemiren
Koca daðý deprem ile deviren
Bir taþýndan, taþ indirse gelemem.
Hayâlini süsler cümle âlemin
Bin asýrdýr "neslim" alýr erdemin
Þanlý kýzdýr bâkiresi Evrenin
Adem Baba, gökten inse gelemem.
Kýzýlcýklar çiçek açsa daðlarda
Þerbet olur, üzüntüde-darlarda
Mehmed’i var Serhad’larda, sularda
Derya- deniz, gâm eylese gelemem.
Hüdai’nin ak baþlýklý Neferi
Anadolum "Vatan" bana her yeri
Kötülere korku salan heybeti
Þimþek ile gök gürlese gelemem.
Mehmet Göden, Mayýs 2012.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.