Bak Şu İşe

Kalbim kadar keskin deðil gözlerim,
Çoðu þeyi kaçýrýyor olabilirim.
Bir aðacýn nasýl nefes aldýðýný göremem mesela,
Ya da sokakta üzerime yönelen bakýþlardan bihaberim,
Çiftlerin mutluluðu nasýl yetiþir,
Görmek zor þey vesselam.

Bir kediyi yolundan çevirip “Merhaba” diyemem,
Ya da bir serçeyi çekirdekle beslemiþliðim hiç olmamýþtýr.
Bir dolunaya daldýrmamýþýmdýr gözlerimi,
Þubatlar sadece kýþtýr benim için.
Papatyalar ne söyler, bilemem,
Güneþ hiç doðmamýþ gibidir,
Þarkýlar kimseden bahsetmez,
Gülmek nasýl gözükür, bilmem.

Ekmeði bile seçemem gözlerimle,
Salýncakta sallanan çocuklarýn mutluluðuna körüm,
Gözü gibi bakmak evladýna,
Göz bebeklerime yabancýdýr.

Hayat, büyüttüðümüz bir þey hali hazýrda;
Biliyorum, çoðu þeyi saklýyor,
Ve biz de saklanýyoruz birbirimizin hayatýna.

Belki de hayata beraber bakmalýyýz,
Ne dersin?

| Emrah Nargöz | 18 Mayýs 2012 Cuma 22:30 |
Sosyal Medyada Paylaşın: