I
Tomurcuk güllerin sabahý mýsýn?
Pembesi, alý, beyazý.. Þafaðýn gözünden dökülen,
Biliyor muydun? Ecelin boynumda urgan tablosu
Ben küllenirsem ölürsün içimde..
.
Neüdüðü belirsiz sözlerinle dibe vuran ruhumu
Yerle yeksan edip asfaltlarý
Yedi kat çað açýp buluþturdular göðsümdeki sancýyla
Ateþe verdiðim acýlarý…
Tatlý anýlar köyünü yakan o deli derviþti.
Deliliði baþa bela, aþký þifaydý, bilmezdi.
Ard arda baþsaðlýðý dilleniyor göðsümde
Ne akýlsýzmýþ baþým! Dediðinde aydým.
“Unut” telkinlerini ipe dizip kalbine geçiremeyen
Zekâsýnda þüpheli paketler unutulmuþ
Ara sýra yürüdüðün kaldýrým taþýydým.
Keyfe kederliðine seçilmiþ kurban…
…//
Ya da pejmürde ýþýtan bir sokak lambasý
Kýrdýn ampulü; ellerin dert görmesin ey hayat!...
Haklýydýn, boþa yanýyordu!
//…
II
Serseri rüzgârlara takýldý uçurtmamýn elleri
Ne vakit yükseldiysem göklere
Bilen olmadý.
Ne de olsa aptallýðýmdan;
Dünyayý karþýma almýþlýðýmdandý.
“ah saðanaðýmda ki aþk”
Yürekten yaðmamýþtý yüreðimin kuytularýna
Hiç karýlmamýþ meðer sencesin de
Öyle olsa verilirdi hesabý
Ecel yetmeden kýrýlan testilerimin
Hülasa, boþluk kucaklayan beyhudesin bugünlerde
Saðlýðýna duacý âmin dileyen de yok artýk…
III
Silmiþsin gözlerinden hayalimi,
Yokmuþum, olmayacakmýþým gibi.
Almýþsýn gerekli dersini,
Tutma bari cüzamlý addettiðin ellerimi..
.
Beyanýndan diyorum, yakýtsýz kalmýþ yüreðin,
Organik tohumlar ekerken doðaya,
Geribildirimsizdi hasatlarýn, karavana!
Annenden emdiðin çið süte bandýn beni
Biliyordun karýn aðrýsýndan gitmeyeceðini!
Bulantýlý dönemlerin, geçici sanrýlarýydý bu.
Adým gibi biliyordum, mutlak doðrulacaðýný
Belki de deniz havasýndandý.
Düþlerinde martýlara ekmek atarsýn þahsýma
Boðazýn ayaklarýna sarýlýp aðlama þimdi
Yosun tutmuþ acýlarýna
Umudun bittiði yerdeyiz.
Oralarda kalasýn…
Neþe CÖMERT
temmuz 2012